Rifugio Cinque Torri & Rifugio Averau

De Cinque Torri is een kleine berggroep die bestaat uit vijf markante toppen en een aantal kleinere rotsen. Het hoogste punt wordt gevormd door de 2.361 m hoge Torre Grande. De vier andere hoofdtoppen zijn de Seconda Torre, Terza Torre (Torre Latina) Quarta Torre en Quinta Torre (Torre Inglese).

De rotsformatie is te bereiken via een stoeltjeslift die van het Rifugio Bai de Dones aan de Falzaregopasweg naar de berghut Scoiattoli (2.230 m) gaat. Aan de zuidzijde van de Cinque Torri ligt op 2.137 m hoogte een naar de berggroep vernoemde berghut die met de auto via een smalle weg te bereiken is. Deze weg is in de maanden juli en augustus voor verkeer afgesloten.

Aan de voet van de Cinque Torri ligt een volledige stelling van de Italianen uit de Eerste Wereldoorlog. Deze zijn het hele jaar te bezichtigen.

28.12.2012

Zomervakantie 2012 - 01.08.2012

Extract uit het reisverslag "2012 - Dolomieten"

Het wordt opnieuw een zonnige dag vandaag en we besluiten richting "Cinque Torri" te gaan (ongeveer 10 km voorbij Cortina d'Ampezzo). Het idee is om een rondweg te doen langs de Rifugio's Cinque Torri en Averau (en eventueel de extra klim naar Rifugio Nuvolau).

Er zijn 2 mogelijkheden om aan deze rondweg te beginnen: ofwel vanaf Passo Biau (waar voldoende parkeerruimte is), ofwel met de stoeltjeslift van Rifugio Bai de Dones naar Rifugio Scoiattoli. Omdat Jonas en Lisa heel graag eens met een stoeltjeslift willen gaan (de voorbije jaren zijn we alleen nog maar met grote bakken naar omhoog gegaan), wordt het de laatste optie. Voor papa is dit ook meteen de 'stoeltjeslift-doop'.

Al heel snel bereiken we Rifugio Cinque Torri. Mama heeft op dat moment vrij veel pijn aan de knie en ziet de geplande rondwandeling niet zitten. We besluiten daarom om ons op te splitsen: mama en Jonas beperken zich tot de wandeling naar Rifugio Averau en terug (naar Scoiattoli). Papa en Lisa doen de rondweg.

Het eerste deel gaat grotendeels in de schaduw van Rifugio Cinque Torri naar Passo Biau. Het tweede deel gaat in de zon naar Rifugio Averau. Het laatste klimmetje zweten we ons kapot door de brandende zon. Als we aan Averau aankomen zien we Rifugio Nuvolau heel duidelijk liggen (ongeveer 150 m boven Averau), maar Lisa ziet dit extra klimmetje niet meer zitten. We besluiten het hierbij te houden en dalen af naar Rifugio Scoiattoli, waar mama en Jonas op ons wachten.

Tijdens de afdaling passeren we nog een openlucht mis. Mama en Jonas weten ons te vertellen dat eerder een hele groep zingende gelovigen (ze dachten aan Jehova-getuigen) met de liftjes naar boven zijn gekomen. Tussen Rifugio Scoiattoli en Averauis het bijzonder druk. Een drukte die je niet hebt op de rest van de rondwandeling.

Op de terugrit passeren we in Toblach nog langs de Spar voor wat inkopen. Het wordt vanavond gegrilde biefstuk met gebakken pattatjes, toaat en komkommer. Een lekker eigen bereid maal na een schitterende dag.

Info wandeling